%0 Journal Article %T تحلیل حساسیت و بررسی تغییرات شاخص خشکی (AI) در چند نمونه اقلیمی ایران %J تحقیقات منابع آب ایران %I انجمن علوم و مهندسی منابع آب %Z 1735-2347 %A بختیاری, بهرام %A مهدوی, نکیسا %A سیاری, نسرین %D 2021 %\ 05/22/2021 %V 17 %N 1 %P 1-15 %! تحلیل حساسیت و بررسی تغییرات شاخص خشکی (AI) در چند نمونه اقلیمی ایران %K شاخص خشکی %K ضرایب حساسیت %K سناریوهای تغییر اقلیم %K آزمون روند %R %X شاخص خشکی (AI) به عنوان نسبت تبخیر-تعرق به بارش برای کمی‌سازی مقدار خشکی به کار می‌رود. در این مطالعه، تحلیل حساسیت AI براساس 7 متغیر هواشناسی شامل بارش، دمای حداکثر، دمای حداقل، فشار بخار هوا، سرعت باد و تابش ورودی در 5 نمونه اقلیمی متفاوت بر اساس طبقه‌بندی دومارتن طی دوره 2019-1990 در مقیاس زمانی سالانه با استفاده از روش مشتقات جزئی محاسبه شد. برای روندیابی تغییرات AI، از آزمون من-کندال و روش تخمین‌گر شیب خط سن استفاده شد. به منظور پیش‌نگری تغییرات AI در دوره آینده 2050-2020، از مدل گردش عمومی جو (canESM2) تحت دو سناریوی RCP4.5 و RCP8.5 و مدل ریز‌مقیاس‌نمایی (SDSM) استفاده شد. نتایج تحلیل روند حاکی از افزایش خشکی در همه ایستگاه‌ها به‌جز مشهد بود. نتایج ضریب حساسیت نشان داد، در بین متغیرهای اقلیمی، بارش بیش‌ترین سهم را در تغییرات AI داشته است. به طوری‌که %۱۰ افزایش در بارش، باعث کاهش AI در ایستگاه‌های رشت، ایلام، یاسوج، مشهد و کرمان به ترتیب %10/72، %11/81، %12/48، %11/14 و %12/82 می‌شود. بعد از بارش، بیشترین حساسیت AI به متغیرهای اقلیمی در ایستگاه‌های ایلام و رشت به ترتیب دمای حداکثر و حداقل، در ایستگاه‌های کرمان و مشهد، فشار بخار هوا، و در ایستگاه یاسوج مقدار تابش ورودی است. طی دوره 30 سال پیش‌رو، انتظار می‌رود مقادیر AI در همه‌ی ایستگاه‌ها‌ی مطالعاتی به جز یاسوج افزایش یافته و بیشترین و کمترین نرخ افزایش AI سالانه به ترتیب در ایستگاه‌های رشت تحت سناریوی RCP8.5 و مشهد تحت سناریوی RCP4.5، رخ دهد. %U https://www.iwrr.ir/article_128312_dda8026c0ae2621706316f2cda15b0c2.pdf