در سالهای اخیر حکمرانی و مدیریت نامناسب منابع آب، محدودیت کمی و کیفی و تخصیص نامتعادل این منابع، وضعیت حوضههای آبریز را با بحران تأمین آب مواجه ساخته است. بنابراین یکی از اساسیترین چالشهای تصمیمگیران، انتخاب شاخصهای نهایی تصمیمگیری و ارزیابی طرحهای تأمین آب براساس شاخصهای منتخب بهمنظور تعیین طرح اولویتدار در حوضه آبریز است. انتخاب شاخصهای نهایی و طرح برتر، به اولویتهای تصمیمگیران و ریسک تصمیمگیری وابسته است. رویکرد این پژوهش، استفاده از دو نوع ارزیابی ریسک در محاسبه امتیاز و درجه اجماع گروهی بهمنظور انتخاب شاخصهای نهایی و رتبهبندی طرحها است. در ریسک نوع اول تأمین تعداد شاخصها توسط طرحها، و در ریسک نوع دوم اجماع گروهی تعداد تصمیمگیران ارزیابی میگردد. برایناساس، وزنها و درجههای اجماع گروهی شاخصهای اولیه توسط عملگر میانگین وزنی مرتب استقرایی و روش برنامهریزی سازشی در حالتهای مختلف ریسک محاسبه میگردند. شاخصهای نهایی با استفاده از ترکیب مقادیر وزن و درجه اجماع و مقایسه با حد آستانه قابلقبول انتخاب میشوند. در ادامه، طرحهای پیشنهادی با توجه به شاخصهای منتخب ارزیابی میگردند و براساس روش ترکیبی، رتبهبندی طرحها از دیدگاه تصمیمگیران در حالتهای مختلف ریسک مشخص میگردد. مدل پیشنهادی در تعیین شاخصهای نهایی و طرح برتر مدیریت دشت مشهد برای سال 1420 توسعه یافته است. نتایج بیانگر وابستگی تعداد شاخصهای منتخب و رتبه طرحها به دو نوع ارزیابی ریسک تصمیمگیری است. در مقایسه نهایی طرحها، در تحلیلی مبتنی بر تأمین مهمترین شاخصهای اهداف توسعه پایدار، طرحهای اولویتدار مشخص گردیدند. توسعه فرآیند تصمیمگیری گروهی در این تحقیق برای مدیریت جامع حوضههای آبریز کشور پیشنهاد میگردد.