سرگزی, علیرضا. (1396). برنامه ریزی و تخصیص بهینه منابع آب در بخش کشاورزی با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی ( مطالعه موردی شهرستان صومعه سرا). تحقیقات منابع آب ایران, 13(2), 74-81.
علیرضا سرگزی. "برنامه ریزی و تخصیص بهینه منابع آب در بخش کشاورزی با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی ( مطالعه موردی شهرستان صومعه سرا)". تحقیقات منابع آب ایران, 13, 2, 1396, 74-81.
سرگزی, علیرضا. (1396). 'برنامه ریزی و تخصیص بهینه منابع آب در بخش کشاورزی با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی ( مطالعه موردی شهرستان صومعه سرا)', تحقیقات منابع آب ایران, 13(2), pp. 74-81.
سرگزی, علیرضا. برنامه ریزی و تخصیص بهینه منابع آب در بخش کشاورزی با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی ( مطالعه موردی شهرستان صومعه سرا). تحقیقات منابع آب ایران, 1396; 13(2): 74-81.
برنامه ریزی و تخصیص بهینه منابع آب در بخش کشاورزی با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی ( مطالعه موردی شهرستان صومعه سرا)
در اقتصاد مبتنی بر کشاورزی که در بیشتر کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته رایج است، لزوم طرح‌ریزی و برنامه ریزی همه جانبه به منظور استفاده از منابع تولید کشاورزی برای دست یافتن به بیشترین بازده اقتصادی ضروری به نظر می‌رسد. تقاضای آب کشاورزی در ایران روز به روز افزایش می‌‌یابد و عرضه آن به دلیل قرار گرفتن ایران در کمربند خشک و نیمه خشک جهان محدود است. به همین دلیل این ماده حیاتی در ایران یکی از مهمترین ارکان توسعه است که توسعه سایر بخش‌ها در گرو بهره‌برداری پایدار از آن است. هدف از این پژوهش، تخصیص بهینه منابع آب با استفاده از رهیافت برنامه‌ریزی فازی و تبیین محور برنامه‌ریزی در خصوص متغیر تصمیم منابع آب و زمین در شهرستان صومعه سرا واقع در استان گیلان می‌باشد. برای این منظور با هدف حداکثر کردن بازده برنامه‌ای و با توجه به محدودیت‌های سیستمی و آرمانی در سناریوهای مختلف و مقادیر مختلف λ ، نتایج نشان داد که در تخصیص بهینه زمین، سطح زیر کشت باقلا مازندرانی و لوبیا نسبت به وضعیت موجود بایستی افزایش و برنج کاهش یابد ولی در تخصیص بهینه منابع آب، دو محصول برنج و باقلا در تمامی الگوهای برآوردی، بیشترین تخصیص را نشان دادند. در قیاس این دو الگو، پیشنهاد می‌شود به منظور استفاده بهینه از عوامل تولید و بیشینه نمودن درآمد کشاورزان و با توجه به اینکه آب بیشتر عامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی نسبت به زمین است، عامل آب محور برنامه‌ریزی قرار گیرد.
Planning and optimal allocation of water resources in the agricultural sector using fuzzy programming approach
(Case study of Someh Sara city)
نویسندگان [English]
A.r Sargazi
Department of Agricultural Economics, Faculty of Agriculture, University of Zabol, Zabol, Iran
چکیده [English]
Abstract In agriculture based economy which is common in most developing and under develop countries, the need for comprehensive planning in order to use agricultural production resources to achieve maximum economic efficiency seems to be necessary. One way to achieve economic efficiency is to determine the optimal cropping pattern. Hence the purpose of this study is the implementation of fuzzy linear programming model in determining optimum cropping pattern of farmers in Someh Sara city located in Guilan province. In order to achieve our goal, maximizing Gross margin given to existing system constrain for different products in different quantities λ in the region is studied. The results show that the optimum cropping pattern in the studied are is not efficient as compared with growth of acreage bean is lower than the rice crop growth. In addition, based on water resources allocation, rice and beans growth ration in both models shows that the water allocation directly affect the growth ration of the crops. Therefore, it is recommended, in order to maximize optimum use of factors of production and farmers' income, water is a limiting factor in agricultural production and hence its proper usage must be scheduled. JEL: C6, C61 Keywords: Optimal allocation of water, Fuzzy model, the optimum cropping pattern, Somesara City
کلیدواژه‌ها [English]
optimal allocation of water, fuzzy model, the optimum cropping pattern, Somesara city
ابتدای صفحه