%0 Journal Article %T نقش منابع آبی در مکان‌گزینی محوطه‌های دور‌ه هخامنشی دشت سیستان %J تحقیقات منابع آب ایران %I انجمن علوم و مهندسی منابع آب %Z 1735-2347 %A فتحی سوگلی تپه, شبنم %A مرتضوی, مهدی %A موسی پور نگاری, فریبا %D 2021 %\ 11/22/2021 %V 17 %N 3 %P 268-281 %! نقش منابع آبی در مکان‌گزینی محوطه‌های دور‌ه هخامنشی دشت سیستان %K دشت سیستان %K دوره هخامنشی %K محیط جغرافیایی %K منابع آبی %R %X دشت سیستان از دیرباز به‌واسطه دارا بودن منابع آبی فراوان یکی از مناطق مهم جهت استقرارگزینی انسان‌ها بوده است. تا کنون مطالعه جامعی راجع به ارتباط بین منابع آبی و محوطه‌ها انجام نگرفته است، از این‌رو هدف کلی پژوهش حاضر؛ بررسی رابطه متقابل محوطه‌های دوره هخامنشی و محیط طبیعی و به‌طور خاص نحوه استقرارگزینی محوطه‌ها بر اساس مؤلفه آب است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی- تاریخی انجام گرفته و برای نیل به این مقصود از نرم افزار GIS استفاده شد. به‌منظور دست‌یابی به اهداف پژوهش پس از مطالعه شرایط محیطی، شش متغیر شامل: نوع منابع آبی، فاصله از منابع آبی، شیب زمین، نوع خاک، زمین‌شناسی و وسعت محوطه‌ها بررسی شدند و نتایج به‌دست آمده، گویای نقش مؤثر منابع آب سطحی در مکان‌گزینی و وسعت محوطه‌ها است. وجود منابع آبی، شیب ملایم و به تبع آن، سهولت سرازیری آب در مناطق مختلف دشت، ظرفیت ایجاد کانال‌های انشعابی جهت حفظ فاصله مناسب از رودخانه که از خصوصیات مخروط افکنه‌ها می‌باشند و همچنین، استقرار روی تراس رودخانه‌ای جهت دوری از خطر سیلاب از جمله عواملی هستند که موجب می‌شدند این منطقه علی رغم فقدان سفره‌های آب زیرزمینی و وابستگی مردم به منابع آب سطحی، تبدیل به یکی از مناطق جاذب جمعیت گردد. %U https://www.iwrr.ir/article_139432_7c139081c4efc1e7d2024073e7f12c84.pdf